hayata bakış açısının değişmesi seni uçurumun kenarına sürüklediğinde çıkılmayacak bir dipsiz kuyunun içine düştüğünü anlarsın... boğulan ruhun kaybettiğin zaman olmuş... örümcek ağlarının kapladığı bu yerden kaçmak için çabalasan da kaçamazsın... hayatın gerçek yüzüyle karşılaşmadan önce her şeyi toz pembe görürdün... hadi ne duruyorsun! kalkıp savaşsana, hayatında bir kez olsun küfret seni yıkanlara!.. bağır, tutma içinde, kinleri kus ortaya!.. ne korkunun ne hüznün zamanı... ölüme yenik bedenleriz biz unutma... savaş meydanı gibidir hayat; bir yanda kazananlar, bir yanda kaybedenler... kinin tutmuş ellerinden, ölüm bekler kapılarında. sen dur diyemezsin bu hayat savaşına!..